" ἡ τύχη δύο ὁδοὺς ἔδειξεν ἐν τῷ βίῳ, θατέραν μὲν ἐλευθερίας, ἧς ἡ μὲν ἀρχὴ δύσβατος, τὸ δὲ τέλος ὁμαλόν· θατέραν δὲ δουλείας, ἧς ἡ μὲν ἀρχὴ εὐπετής τε καὶ βάσιμος, τὸ δὲ τέλος ἐπώδυνον."

ταῦτα ἀκούσαντες οἱ Σάμιοι, ἀνεβόησαν· “ἡμεῖς ἐλεύθεροι ὄντες ἑκόντες οὐ γινόμεθα δοῦλοι”, καὶ τὸν πρεσβευτὴν οὐ σὺν εἰρήνῃ ἀπέπεμψαν.

("Ἡ τύχη δύο δρόμους συνήθως δείχνει στὴ ζωή: ἐξ ἑνὸς τὸν δρόμο τῆς ἐλευθερίας, τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχὴ εἶναι μὲν κακοτράχαλη, τὸ τέλος ὅμως ὁμαλό• καὶ ἐξ ἑτέρου τὸν δρόμο τῆς δουλείας, τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχή, ναὶ μέν, εἶναι καὶ εὐδιάβατη καὶ ἑδραία, ἀλλ’ ὅμως τὸ τέλος εἶναι λίαν ὀδυνηρόν."

Ἀφοῦ δὲ ἄκουσαν αὐτὰ οἱ Σάμιοι, ἀνεφώνησαν, " Ἐμεῖς, ἄνθρωποι ἐλεύθεροι, μὲ τὴ θέλησή μας δοῦλοι δὲ γινόμεθα! ", καὶ τοῦ βασιλέως Κροίσου τὸν πρεσβευτὴ ἐξαπέστειλαν οἱ Σάμιοι, ὄντες σφόδρα ὠργισμένοι μ’ ἐκεῖνον.)

(Βίος Αἰσώπου τοῦ μυθοποιοῦ, 281.15)

"Καὶ ὅταν ἡ Ἑλλὰς σιγᾷ, παύει κάθε ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ. Καὶ ὅταν ὁ Ἕλλην σιγᾷ, καταργεῖται ὁ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Καὶ ὅταν ὁ Ἕλλην μιμῆται ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, αὐτοκτονεῖ καὶ οὐκ ἔστιν ἐπὶ Γῆς ΕΛΛΗΝ. Καὶ οὐκ ἔστιν ἐπὶ Γῆς ΦΥΣΙΣ. Καὶ οὐκ ἔστιν ΠΝΕΥΜΑ. Καὶ οὐκ ἔστιν ΩΡΑΙΟΝ."


(Περικλῆς Γιαννόπουλος [1869-1910], «Ἡ Ἑλληνικὴ γραμμὴ καὶ τὸ Ἑλληνικὸν χρῶμα»)




*********************************************************************